بیاب

"در ماگادان کسی پیر نمی‌شود"، نام سرگذشت نامه عطاصفوی یکی از اعضای سابق حزب توده در ایران است. عطا صفوی متولد 1305 در شهر ساری در ولایت/استان مازندران در شمال ایران است. صفوی دوران کودکی و تا هژده سالگی خویش را با دشواری‌های زیادی در این شهر سپری کرده است. در آن سال‌ها شوروی سابق در شمال ایران تسلط داشته است اما زمانی‌که نیروهایش خاک ایران را ترک می‌کنند. برخوردها با اعضای حزب توده در ایران شدید می‌شود. حکومت وقت ایران شروع می‌کند به دستگیری و به زندان انداختن اعضا و فعالان این حزب. شماری از دوستان صفوی در ساری دستگیر می‌شوند و روزگار برای آنها سخت می‌شود. صفوی همراه با سه رفیق دیگر همفکرش( مهدی قایمی، علی اکبری و پُور حسنی) از ایران به قصد زیستن در تحت نظام سوسیالیستی شوروی وارد قلمرور آن می‌شوند . وقتی از مرز ایران می‌گذرند سربازان شوروی آنها را به جرم عبور غیرقانونی مرز و جاسوسی بازاشت می‌نمایند. آنها با این دستگیری هفت سال را در زندان و کار در اردوگاه‌های کار اجباری به سر می‌برند. سرگذشت بیش از هفت سال زندان و کار اجباری صفوی در ماگادان و حکایت‌های ا...

فهم چه را خواندن، بهتر از کتاب خواندن است

اندیشیدن و بیان کردن از کارکردهای منحصر به فرد انسان است. خواندن، نوشتن و کتاب‌ها به این دلیل اهمیت دارد که حامل نظریات و دیدگاه و دریافت انسان‌هاست. دانش‌زاده تجربه و تفکر انسانهاست. کتاب‌ها این تجربه را به افراد انسانی در نسل‌های مختلف انتقال داده و می‌دهد. خواندن کتاب‌ها از این نظر بسیار اهمیت دارد و به این دلیل است که فکر می‌کنیم با کتاب خواندن تغییر می‌کنیم و درک و شناخت ما بهتر می‌شود. اما واقعیت به این سادگی نیست. محتوای کتاب‌ها مهتر از خواندن کتابهاست. اینکه کتاب چه را بیان کرده و خواندن آن چه تاثیری برای خواننده دارد. این نظر، که با خواندن کتاب تغییر می‌کنیم، نظر چندان درستی نیست. خواندن هر کتابی مفید نیست و برای خواننده درک و فهم نو نمی‌دهد. خواندن بعضی کتاب‌ها انسان را از زمان و واقعیت‌های زندگی، بیگانه می‌کند. کتاب‌ها همانگونه که می‌تواند حامل حرف نو، درک و تجربه جدید باشد. می‌تواند حامل دیدگاه و نظریات غیرعملی و معلومات کهنه و مسمومی باشد که اگر سطح درک و شناخت خواننده ضعیف باشد، تاثیر آن یک عمر سردرگمی و منبع دشواری‌های بزرگ برای کتابخوان...

رضا وکیل چگونه آزاد شد؟

محمدرضا وکیل یکی از کادرهای تنظیم نسل‌نو هزاره درکویته پاکستان، پس از ناپدید شدن عبدالحسین اخلاقی از رهبران جبهه متحد انقلاب اسلامی از احزاب هشتگانه شیعه، در اوایل دهه‌ی شصت هجری، از کویته پاکستان همراه با موترش توسط افراد این حزب اختطاف شده بود و تا سال 1369 در جاغوری به طور پنهانی در اسارت جبهه متحد انقلاب اسلامی قرار داشت. خانواده او که سال‌ها پیش در پاکستان مهاجرت کرده بود، در آنجا زندگی می‌کرد. در آن سال‌ها مجاهدین، مخالفت شدید با تنظیم نسل‌نو هزاره داشت و بیشتری از تحصیل کردگان ناسیونالیست هزاره عضویت این حزب را داشتند. پس از سقوط شورای انقلاب ایتلاف اسلامی به رهبری سید بهشتی در مناطق مرکزی، هواداران و اعضای این حزب مورد برخورد شدید احزاب اسلامی وابسته به ایران قرار گرفتند و بیشتری از فعالان آن در پاکستان پناهنده شدند و افراد این حزب در داخل کشور به اتهام شعله‌ای بودن و پیروی از مائو تحت تعقیب شدید قرار می‌گرفتند. خانواده رضا وکیل تا سال 1369 موفق نشده بود که سرنخی از او بیابند. در همین سال‎ برای شان معلوم شده بود که رضا وکیل در جاغوری در اسارت جبهه متحد انقلاب...

آلتوسر، ساز و برگ‌های ایدئولوژیک دولت و درنگی به چپ اندیشی افغانستان

لویی آلتوسر، فیلسوف معاصر فرانسه که تا آخر عمرش معتقد به کمونیسم و مارکسیسم بود، در رساله اش "ایدئولوژی و ساز و برگ‌های ایدئولوژیک دولت"، به تأسی از این تیوری مارکس که " اگر در یک نظام اجتماعی، هم‌زمان با تولید، شرایط تولید بازتولید نشود؛ آن نظام اجتماعی یک سال هم دوام نخواهد پایید" چگونگی تقابل دولت با مبارزات سوسیالیستی و برعکس آن‌را از سوی چپ گرایان، مطرح کرده است. این فیلسوف زیرکانه انتقاد می‌کند که این تئوری مارکس که در کاپیتال مطرح شده است، از جهت‌های بسیار مجهول مانده است. در نگرش تجربه‌باورانه ( آمپریستی) درباره‌ی تولید، تنها با نگرش عملی نگاه می‌شود و این بدیهه گرایی محض در نگره‌ی تجربه باورانه، سبب می‌شود که توجه به کُل فرایند تولید، صورت نگیرد. و در این رساله به صراحت می‌گوید: « این بدیهه پردازی چنان با آگاهی‌های روز مره‎ی ما مخلوط شده‌اند که دست یافتن به نگره‎ی مبتنی بر باز تولید، اگر ناممکن نباشد، بسی دشوار خواهد بود. برون از محدوده‌ای این نگره، نیز همه چیز به صورت انتزاعی ( نه فقد تک بعدی بلکه از ریخت افتاده) برجا می‌ماند، حتی در سطح تولید و...

تا 28 میزان؛ کلید انتخاب نمایندگان به دست مردم

چهار روز دیگر تا پایان پیکارهای انتخاباتی نامزدان پارلمان باقی مانده است. فرصت پیکارهای انتخاباتی زمان قانونی برای نامزدان انتخابات است که با استفاده از آن می‌توانند برنامه‌ها و اهداف شان را برای مردم تشریح دهند و اعتماد شهروندان را برای گرفتن رای آنها و رفتن به پارلمان کسب کنند. مطابق جدول زمانی انتخابات، پیکارهای انتخاباتی پیش‌ از 48 ساعت از زمان برگزاری انتخابات و رفتن شهروندان به پای صندوق‌های رای دهی، پایان می‌یابد. به این زمان کم کم نزدیک می‌شویم. در انتخابات پارلمانی پیش رو 2691 نفر از طبقات مختلف اجتماعی با شعارها و گرایش متفاوت فکری و سیاسی برای 250 کرسی پارلمان نامزد شده اند و بیش از دو هفته می‌شود که نامزدان دارند پیکارهای انتخاباتی شان را انجام می‌دهند و چهار روز دیگر تا پایان پیکاری انتخاباتی باقی مانده است. پارلمان به عنوان یکی از سه قوه مهم دولتی، بیشتر اعضای آن مطابق به قانون اساسی کشور از طریق انتخابات با رای مستقیم مردم تعیین می‌شود. در نظام‌های دموکراتیک، انتخابات سازوکاری است که با آن اراده شهروندان تثمیل می‌گردد. مطابق به قانون اساسی کشور، شهروندان با...

ارسال پیام

نام

ایمیل *

پیام *

با فشار دادن بر روی دکمه «دنبال کردن» عضو شوید و مطالب تازه را در وبلاگ تان (فهرست خواندن) بخوانید.

فرم تماس

آرشیف ماهنامه عصرما

Asrema_no.1
Asrema_no.2
Asrema_no.3
Asrema_no.4
Asrema_no.5
Asrema_no.6
Asrema_no.7,8
Asrema_no.9
Asrema_no.10-11
Asrema_no.12
Asrima Monthly, Collection
درباره ماهنامه عصرما

آرشیف ماهنامه اعتراض

شماره اول
شماره دوم
شماره سوم
شماره چهارم
شماره پنجم
شماره ششم
شماره هفتم
شماره هشتم
شماره نهم
شماره دهم
شماره یازدهم
شماره دوازدهم
شماره سیزدهم
شماره چهاردهم
شماره پانزدهم
شماره شانزدهم
شماره هفدهم
شماره هجدهم
شماره نزدهم
شماره بیستم
سالنامه اعتراض

‏با پشتیبانی Blogger