اکثریت انسانها اتفاق نظر دارند که دانش و آگاهی برای انسانها توانایی میبخشد و به این نظر احترام میگذارند و پیوسته تلاش میکنند که از دانش برخوردار شوند تا توانمندی و مهارت شان را برای رسیدن به نیازهای شان بالا ببرند.
بدون تردید برخوردار شدن از دانش، انسانها را کمک میکند که نیازهای شان را تامین کنند. اما در این میان بعضی نیازها و توانمندیها پیوسته توسط انسانها نادیده گرفته میشوند که در موفقیت، خوشی و آرامش انسانها بیشتر از همه، نقش بازی میکنند.
رفع نشدن این نیازها و پرورده نشدن این توانمندیها در هر فرد سبب میشود که باوجود داشتن امتیاز و توانمندیهای دیگر، نتوانند موفق شوند و خوشی و آرامش را در زندگی شان بیاورند.
همهای ما، به این واقعیت بارها رو برو شده و میشویم که افرادی باوجود داشتن امکانات فراوان، دانش و مهارتهای بیشتر، اما به دلایلی در روابط خویش در خانواده و جامعه دچار مشکل میشوند.
نیازها و توانمندهای که به آن اشاره شد، داشتن روحیهی اجتماعی، توانایی برقرار کردن ارتباط ، افهام و تفهیم میباشند که هر انسانی به این نیازها و توانمندیها ضرورت دارند.
انسان موجود اجتماعی است. استعدادهایش به تنهایی و در خلوت رشد نمیکند، در رابطهی متقابل با افراد دیگر در جامعه پرورش مییابد.
بارها دیده ایم افرادی را که بستر تربیتی مناسب داشته اند و از روحیهی اجتماعی بالایی برخوردار بوده اند، تعامل اجتماعی بیشتری دارند و موفقتر نیز هستند.
اما دیده ایم، افرادی را که باوجود داشتن، دانش و توانایی بالا، اما بخاطری که توانایی تعامل اجتماعی کمتری دارند در روابط سادهیی اجتماعی خود دچار مشکل میشوند.
پس نتیجه میگیریم؛ باید، در ضمن تلاش برای برخوردارشدن از دانش، مهارتهای فنی، داشتن پول و امکانات دیگر، به داشتن توانایی تعامل اجتماعی، افهام و تفهیم خود نیز توجه کنیم. این نیازها و داشتن این توانمندیها هرچند به ظاهر ساده به نظر میرسند؛ اما شالودههای موفقیت و آرامش انسانها را میسازند.
نظرات
ارسال یک نظر