الگوی عمل "عمه صفیه" در هرجا می‌تواند تحقق یابد

امروز دو نوشته در فیسبوک توجه‌ام را به خود جلب کرد. نوشتۀ در صفحه یونس‌نگاه در مورد نوجوان پشتون از مناطق غرب جاغوری که در این ولسوالی چوپانی می‌کند.

آقای نگاه نوشته بود که این پسر در بدل 27 هزار کلدار از سوی خانواده‌اش مجبور شده که چوپانی کند و پدرش از طالبان حمایت می‌کند و خود این پسر ( نور حبیب ) نیز به شدت طرفدار طالبان است.
نوشته ای دیگر، اعلامیه‌ی دفتر والی بامیان در مورد "عمه صفیه" رییس شورای انکشافی قریه « کته قلعۀ گال قولِ» ولسوالی ورس ولایت بامیان که برای درمیان گذاشتن مشکلات مردم این منطقه به مرکز ولایت رفته و با والی دیدار نموده و در مورد آن مشکلات، وارد گفتگو شده است.

 در این اعلامیه گفته شده که عمه صفیه یک زن فعال و خیره خواه است که برای پیشرفت منطقه‌اش کار می‌کند. در جلسات شورای انکشافی منطقه‌اش و نیز در مراسم عروسی و هر مناسبتی مردم را تشویق می‌کند که فرزندان شان را به مکتب بفرسند وکودکان شان را واکسین کنند.

 این زن فعال بامیانی، برای اینکه مردم را در این راستا کمک کرده باشد زمین شخصی خویش را برای مکتب منطقه‌اش هدیه داده و نیز معاش معلمان دوره لیسه‌ی این مکتب را برای سه ماه پرداخته است.

 عمه صفیه بخاطر این فعالیت‌های خیرخواهی‌اش آنچنان اعتماد مردم را بدست آورده که در سطح رهبری شورای انکشافی منطقه‌اش قرار گرفته و با رهبری ولایت خویش در مورد حل مشکلات مردم صحبت می‌کند. وقتی این خبر را خواندم به گفته‌های مسئول "موسسه انکشافی افغان" که در منطقه‌ی ما فعالیت می‌کرد، افتادم.

 زمانی که مدیر مکتب بودم از او گلایه کردم که چرا او برای این مکتب که فرزندانش در آن درس خوانده و رشد کرده اند کمک این موسسه را جلب نکرده است. برایم گفت: یک سالی با بزرگان منطقه صحبت کردیم که موسسه برای ساختمان مکتب کمک می‌کند شرط این است که باید در شورای اجتماعی زنان نیز نقش داشته باشند اما بزرگان منطقه اشتراک زنان را در شورا رد کرد و به این علت همکاری موسسه برای مکتب صورت نگرفت.

 نتیجه این بحث این است که در هر ولایت و مناطق افغانستان مشکلات ریشه‌دار فرهنگی و اجتماعی وجود دارد و در مناطق پشتون نشین بیشتر است. باید اراده‌یی جدی برای تغییر در افراد و جامعه بوجود آید و باید ذهنیت‌ها و باورهای منفی از بین برده شود و هر کسی که می تواند برای پیشرفت کار کند همانند عمه صفیه گام عملی بردارد و در تغییر اجتماعی نقش ایفا کند. آگاهان و کسانی‌که بر افکار اجتماعی می‌توانند تاثیر بگذارند باید بستر فعالیت‌ها را در جامعه زمینه سازی کنند و روحیه اعتماد را برای کار جمعی تقویت کنند. آنچه‌که در ولایت بامیان قابل تحقق است در هرجایی افغانستان می‌تواند واقعیت یابد.