سرمایه کارِ کارگر است

انسان با کار پرورده شده و کار تجلیِ استعداد انسان و تولید انسان برای زیستن است. کارگران  نیروهای فعال جامعه‌اند که تولید می‌کنند و در پویایی جامعه، نقش اصلی دارند. چرخ تولید و سازندگیِ جامعه را کارگران می‌چرخانند. کارگران به جز نیروی کار، هیچ ابزار تولید دیگری را در اختیار ندارند. بیشتر از آن‌چه برای شان دست‌مزد داده می‌شود، برای کارفرما و سرمایه‌دار تولید می‌کنند. سرمایه همان ارزش اضافه است که کارگر، با رنج و فروش نیروی کارش تولید می‌کند.

روز جهانی کارگر، مناسبتِ مبارزه با استثمار، نابرابری و ستمی است که کارگران در تمام دوره‌های تاریخ، در کارگاه‌ها و محل کار تحمل کرده‌اند؛ اما حقوق انسانی آن ها نقض می‌شود.

نقش کارگران در تولید و پیشرفت جامعه، نقش زنده و فعال است. کمتر کسی می‌داند که تولیدات غذایی، صنعتی، آرایشی و هرچه را که کارخانه‌ها تولید می‌کنند، دست‌رنج کارگران است. پولی که در جریان تبادله‌ی کالا به دست می‌آید، ارزش اضافه است که با بهره‌کشی از نیروی کارگران حاصل می‌شود.

نیمی از نیروی کار افغانستان بیکار است. حقوق کارگران بسیار کمتر از نیازهای اولیه‌ی کارگران است. کارگران، فقیرترین طبقه‌ی جامعه‌ی افغانستان‌اند. فرزندان شان از غذای کافی، آموزش و تحصیل محروم اند. نگاه کارفرماها، نسبت به کارگران غیر انسانی و تحقیرآمیز است. کارگران با نقش فعال و مهمی که در تولید و پویایی جامعه دارند. زندگی و سرنوشت شان چنین تلخ و سخت است.

جامعه پیشرفت نخواهد کرد؛ مگر این که مناسبت‌های نابرابری بشکند. دست‌رسی به کار بیش‌تر شود. حقوق کارگران افزایش یابد و با تمامی ارزش‌ها و مناسباتی که سبب بهره‌کشی و استثمار از کارگران می‌شود مبارزه شود.

تهی دستی برای کارگران،  فقر کارگران را بیشتر می‌کند. کارگر از نقش و کاری که انجام می‌دهد را بیگانه می‌سازد. خودآگاهی طبقاتی، برای کارگر برای رهایی از استثمار یک نیاز است. هرچه کارگر از خودش بیگانه شود، جایگاه‌اش را در مناسبات تولید نداند، فقیرتر و از خود بیگانه می‌شود.

این گفته مارکس: "مذهب افیون توده‌هاست" راست‌ترین حرف برای یک حقیقت است. حقیقتی که آموزه‌های مذهب علت فقر و استبداد را وارونه نشان می‌دهد و عامل فقر را کتمان می‌کند.

روز جهانی کارگر گرامی باد !