روایت ساده از یک انفجار در کابل

سال‌هاست در افغانستان، حملات انتحاری و بمب‌گذاری که پُشت آن گروه‌های تروریستی خوابیده، جان غیرنظامیان را می‌گیرد. حملات انفجاری، بزرگ‌ترین عامل کشتار انسان‌ها در افغانستان محسوب می‌شود.  پیام عیدی ملاهبت‌الله، رهبر طالبان، تداوم جنگ و نابودی مردم افغانستان بود. به دنبال نشر این پیام، روز گذشته مینی‌بوس دانشجویان « دانشگاه تعلیم و تربیه‌ی ربانی»، هدف حمله‌ی انفجاری قرار گرفت که 24 نفر زخمی و دو نفر کشته به‌جا گذاشت.

رویدادهای انفجاری و حملات تروریستی، سال‌هاست که قصه‌ی درد و رنج مردم افغانستان، خوراک شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌های دیداری، شنیداری و نوشتاری شده است. گروه‌های تروریستی پس از حملات انتحاری و انفجاری اگر غیرنظامیان نیز قربانی آن باشند، آن را به‌عنوان دست‌آورد منتشر می‌کنند. خبرنگاران و سخنگویان دولت نیز وظیفه دارند اطلاع‌رسانی کنند.

در افغانستان بیشتر از توییتر، از فیس‌بوک استفاده می‌شود. فیس‌بوک تنها کانال اطلاع‌رسانی‌ای است که کاربران دقایقی پس از حملات انفجاری، محل رویداد و تصویرهای آن را به نشر می‌رسانند.

اولین پیامی که خانواده‌ها در افغانستان پس از رویداد انفجاری باید دریافت کنند، سلامتی عزیزان یا پیام تلخ و ناگوار از دست دادن یکی یا بیشتر از یکی عزیزان شان است. انفجار و حملات برای مردم افغانستان ناقوس مرگ و نابودی است.

حمله‌ی انفجاری روز گذشته درکابل، حوالی ساعت هفت و نیم صبح در جاده سیلو، مربوط حوزه‌ی پنجم امنیتی این شهر، اتفاق افتاد. رویداد تلخی که قربانیان آن بیشتر دانشجو بودند؛ کسانی که می‌آموزند، با ناآگاهی مبارزه می‌کنند و در آینده به‌عنوان مهندس، آموزگار، داکتر و...  می‌توانند در جامعه نقش مثبت بگیرند.

جنگ در هجده سال گذشته ده‌ها هزار غیرنظامی و افراد بی‌گناه را که میان آن‌ها هزاران دانشجو و نخبه نیز بوده، نابود و قربانی‌کرده است. یکی از پیام‌هایی که روز گذشته پس از  حمله به مینی‌بوس دانشجویان، در فیسبوک نشرشد، این بود:

« فرزانه 16 ساله، حبیب الله 28 ساله، زیبا 16 ساله، مژگان 16 ساله، شایسته 15 ساله، خلیل 22 ساله، جعفر 22 ساله، رسول 22 ساله و گمنام‌های دیگری که در این حادثه از آنها به‌عنوان زخمی نام برده شده  و دو نفر دیگر نیز کشته شدند. این نام‌ها، همه دانشجو از کابل، بامیان، پروان و دیگر ولایت‌های افغانستان استند. این افراد و قربانیان دیگر، در مینی‌بوسی که بودند، هرکدام به مقصد رسیدن به جایی که می‌رفتند، لحظات پیش از این انفجار زنده بودند. این روایت ساده از یک رویداد انفجاری و قربانی شدن غیر نظامیان در افغانستان است که رویدادهای سنگین و پرتلفات‌تر از این در هجده سال گذشته در مناطق مختلف افغانستان اتفاق افتاده است. جنگ و حملات انفجاری، این‌گونه مردم افغانستان را نابود می‌کند. طالبان و سایر گروه‌های تروریستی‌ای که عامل اصلی حملات انفجاری استند، با این اعمال و کشتاری‌های غیرانسانی، زندگی انسان‌ها را نابود می‌کنند. پیام عیدی آن‌ها برای مردم افغانستان کشتن و نابودی است.